οποίου εξαρτάται από τη  μείωση του ποσού της. Όσο νεαρότερο είναι το ερυθροκύτταρο, τόσο μεγαλύτερη ποσότητα G-6-PD περιέχει. Στον κόσμο έχουν καταγραφεί περί τις 250 παραλλαγές του ενζύμου και η διαφορά τους έγκειται στην αντικατάσταση κάποιου αμινοξέος της πολυπεπτιδικής αλυσίδας του από άλλο είδος αμινοξέος. Η εν λόγω ενζυμική ανεπάρκεια είναι η πιο συχνή ενζυμοπάθεια σε όλον τον κόσμο και μετρά πάνω από 400 εκατομμύρια πάσχοντες.
Πρόκειται για κληρονομική διαταραχή που μεταβιβάζεται με φυλοσύνδετο υπολειπόμενο χαρακτήρα. Τι σημαίνει αυτό: το γονίδιο που ελέγχει τη σύνθεση του ενζύμου βρίσκεται στο Χ χρωμόσωμα (αυτό που έχουν διπλό οι γυναίκες και μονό οι άντρες μαζί με το Υ) και η πάθηση εμφανίζεται σε όλους τους άνδρες που θα πάρουν το γονίδιο αυτό από τη μάνα τους και στις γυναίκες που θα τύχει να πάρουν παθολογικό γονίδιο τόσο από τον πατέρα, όσο και από τη μητέρα. Πολύ απλά, η πάθηση αφορά κυρίως τα αγόρια. Στις γυναίκες που είναι ετερόζυγες (που έχουν κληρονομήσει ένα παθολογικό και ένα φυσιολογικό γονίδιο) θα υπάρχει ένα "μωσαϊκό" ερυθροκυττάρων με τα μισά φυσιολογικά και τα μισά ανεπαρκή στο ένζυμο.
Η συχνότητα της νόσου στην Ελλάδα, “χτυπάει κόκκινο” και υπολογίζεται στο 3%. Η τιμή αυτή υπερδιπλασιάζεται στις επιδημιολογικές έρευνες που έχουν γίνει στη Βόρειο Ελλάδα και τα νησιά. Μέχρι πρόσφατα, υπεύθυνος για την ανεπάρκεια αυτή στον Ελληνικό πληθυσμό ήταν η μεγάλη συχνότητα ύπαρξης του Μεσογειακού γονότυπου της νόσου.
Η ανεπάρκεια του ενζύμου, έκανε θραύση στην μετα-απελευθερωτική ιστορία της Ελλάδας. Κι αυτό, γιατί με γονιδιακή μεταστροφή απέναντι στην ελονοσία "αναπτύχθηκε" ένας μηχανισμό άμυνας, η ανεπάρκεια της G-6-PD!
Η ανεπάρκεια του ενζύμου δεν είναι τόσο σοβαρή υπόθεση τελικά. Ο πρώτος που έκανε λόγο για τον κυαμισμό (αυτό που τρως κουκιά ή φάβα και παθαίνεις αιμόλυση ήταν ο Πυθαγόρας. Κάπου το 1950 διαπιστώθηκε ότι μερικοί ασθενείς που παίρναν πριμακίνη (ένα ανθελονοσιακό φάρμακο) ανέπτυσσαν αναιμία.
Αυτοί που έχουν ανεπάρκεια του ενζύμου παράγουν G-6-PD περίπου 20% σε σχέση με την φυσιολογική ποσότητα και δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Για να έχουν συμπτώματα αναιμίας, θα πρέπει η ενζυμική δραστηριότητα να πέσει κάτω από το 3%. Τα άτομα που έχουν ανεπάρκεια της G6PD όταν πάρουν ορισμένα φάρμακα ή ουσίες, μπορεί να κάνουν αιμόλυση (αναιμία, ίκτερο).
Ας δούμε ποιοι είναι οι παράγοντες που θα πρέπει να αποφεύγουμε, για να μην πάθουμε οξεία αιμολυτική αναιμία: